Special ถ้าเปลี่ยนจากนายเป็นฉันล่ะ Sasunaru

เนื้อเรื่อง

Special : ถ้าเปลี่ยนจากนายเป็นฉันล่ะ.

     ดูเหมือนเขาจะตกลงมาจากที่นุ่มอย่างแรง......ไอบ้าที่ไหนวะ!!!! ก่อนจะพรวดจากที่อันแข็งยังกับพื้น...เอ๋...พื้นเหรอ จากสายตาที่กวาดมองไปทั่วทุกสรรพสิ่งตอนนี้เห็นได้ชัดว่าเขาอยู่บนพื้นนั่นเอง ตอนนี้ความเจ็บมันมาแล้วแต่เพราะฉันหยิ่ง....จะแสดงออกได้ยังไง แล้วดวงตาคู่คมก็เห็นอีกคนยืนหน้าบึ้ง ก่อนจะยืนขึ้นช้าๆแล้วตรงเข้าไปหาอย่างช้าๆ มือหนาสัมผัสใบหน้าร่างบางเบาๆ สีหน้าดูตึงเครียจ

‘ไอบ้านี่มันเพี้ยนรึเปล่าวะ’ นารูโตะแปลกใจกับการกระทำของคนตรงหน้าด้วยอาการงงงวยก็มิปาน ก่อนจะปัดมือหนาทิ้งไป

“นี่เจ้าบ้า...อะไรของนายห้ะ เกิดอารมณ์รักชอบไม้ป่ารึไง” เสียงหวานตวาดแหว ดูจากการแต่งตัวหมอนี่คงจะไปรับภารกิจมาแน่ๆ เจ้าตัวเหมือนหลุดจากภวังค์เมื่อครู่

“อะไร”

“อะไร”

“ก็แล้วอะไรล่ะ..นายมีไรก็ไปทำสิ” เสมองไปทางอื่นแทนเพราะความฝันบ้านั่นแท้ๆ แล้วจากนี้จะมองหน้าหมอนี่ได้ยังไงล่ะทีนี้ ให้ตาย

“ฉันน่ะไม่มีเวลามาปลุกนายทุกวันหรอกนะ อาจารย์คาคาชิสั่งให้มาตามก็เท่านั้นล่ะ...กลับมาแล้วก็หัดทำตัวให้มันมีประโยชน์ซะบ้างซี่ ไอเจ้าบ้าขี้เก็ก...”

ขาดผึง!!!!!! เขาหันมาทำสายตาพิฆาตใส่คนที่เพิ่งจะตวาดแหวอย่างหมดความอดทน

“ไม้ป่าบ้างล่ะ พูดถึงแต่เจ้าคาคาชิ ยกยอกันตลอดนะ แล้วก็ไอ้บ้านู่นนี่นั่น...ตั้งแต่ฉันกลับมานายเคยพูดดีๆกับฉันซักครั้งนึงมั้ย...อ๋อ ยังมีอีก ไอ้ตาขาวกับไอ้ผู้พิทักษ์ทรายคู่ขานายอีก...ยังมีใครอีก อ่อ ไอ้ซาอิ...ยังมีอีกมั้ย ยังไม่หมดสินะ...อิทาจิพี่ฉันอีกคน...คนพวกนี้นายพูดกับพวกมันได้สบายใจแต่ยกเว้นฉันสินะ..” เขาโพล่งออกมาจนเหนื่อนหอบ ใบหน้าจ้องอีกฝ่ายจนเกือบจะห่างกันไม่ถึงคืบ นารูโตะงงว่าเจ้าบ้านี่เป็นอะไรก็เลยถามแบบกล้าๆกลัวๆ

“อะไรของนายอ่ะ...ซาสึ..เกะ ”

“ทุกวันนี้ฉันฝันถึงแต่เรื่องของนายจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว!! ฉันกลัว...” ร่างสูงมองลงต่ำเพราะไม่กล้าสบกับดวงตาที่เขาเห็นในฝัน ดวงตาที่ไม่มีความรู้สึกแบบนั้นเขากลัวจะต้องเจอมัน

“ซาสึเกะ...คือว่า...”

“เออ...ฉันชอบนาย...ไม่สิ...ฉัน..รักนาย....ถ้าต่อไปเกิดอะไรขึ้น ฉันกลัวจะไม่ได้พูด...นายจะเกลียดฉันก็ได้...ฉันไม่เป็นไรหรอก” หมดแล้วสิ่งที่ค้างคาใจ เรื่องฝันนั่นอาจจะเป็นจริงเมื่อไหร่ก็ได้ ตอนนี้มีโอกาสก็ควรจะรู้ใจตัวเองเสียที นารูโตะเพิ่งเคยเห็นแววตาเศร้านั่น เขาอาจจะตกใจกับคำสารภาพนั่น แต่ทำไม....ซาสึเกะเหมือนกำลังกลัวอะไรบางอย่าง....เขาก้าวไปหาร่างสูงเพื่อดูให้ชัดว่าเขาไม่ได้ฝันไปอีกคนแต่แล้วความรู้สึกมืดมนนั้นกลับเข้าครอบงำเขาอย่างสิ้นเชิง.....

โหมดเซียน!!!! ซาสึเกะเงยหน้ามามองอีกคนเพราะความรู้สึกน่ากลัวนั้นมันกำลังกลับมา ในโลกแห่งความเป็นจริงงั้นเหรอ...ไม่จริง

“หึ...กลัวเหรออุจิฮะ” คำเรียกก็เหมือนกับในฝันไม่มีผิดเพี้ยน

“จิ้งจอกเก้าหาง นายทำอะไร”

“ไม่ต้องตกใจไป ฉันแค่มาเตือนนาย....ระวังตัวเอาไว้...เพราะนารูโตะเป็นของฉัน เมื่อไหร่ที่ฉันควบคุมเขาได้ นายจะเป็นคนแรกที่จะได้สังเวยบนคมดาบของฉัน...หึหึหึ” รอยยิ้มน่าขนลุกนั่นไม่ใช่นารูโตะ ไม่จริง....อาการที่ใกล้เข้าขั้นประสาทมันเป็นอย่างนี้นี่เอง นารูโตะ...นายจะทำให้ฉันบ้านะรู้ตัวรึเปล่า..

นารูโตะสังเกตเห็นท่าทีของซาสึเกะที่เปลี่ยนไปก็กระวนกระวายมาก หมอนี่เป็นอะไร มือบางเอื้อมจะไปจับอีกฝ่ายแต่กลับโดนปัดออกอย่างแรง

“อย่ามาจับฉัน!!!” ร่างสูงตวาดก้องแต่พอเห็นว่าแววตานั้นเปลี่ยน มันไม่ได้เป็นอย่างเมื่อครู่ก็ถอนหายใจด้วยความเหนื่อยล้า

“ซา..สึเกะ...ขอ..”

“อย่าพูดคำนั้น...”เขาคว้าร่างบางมากอดอย่างหวงแหน เสียงเต้นของหัวใจทำให้นารูโตะรู้ว่าผู้ชายคนนี้กลัวมากแค่ไหน “ฉัน...ฉันกลัว...กลัวนายอีกคน นารูโตะ .....นารูโตะ..ฮึก...นารูโตะ...”

ซาสึเกะกำลังร้องไห้...เพราะเขางั้นเหรอ...เขากอดตอบอีกฝ่ายอย่างปลอบใจ แต่ซาสึเกะกลับดึงเขามาจูบอย่างดูดดื่ม ซึงร่างบางก็ตกใจอยู่ในตอนแรก แต่ก็รับสัมผัสร้อนแรงนั้นอย่างเต็มใจ ทั้งคู่แลกรสสัมผัสกันอยู่พักใหญ่ก็ผละออกเบาๆ

“อย่าหายไปนะ...”

“.........”

“พูดสิ..ฉันกลัวนายไม่พูดเหมือนกับ...ในฝันนั้น....ฉันรักนาย...รักมากได้ยินมั้ยนารูโตะ ความฝันนั้นทำให้ฉันกลับมา ฉันเป็นห่วงนายนะเจ้าซื่อบิ้อ พูดอะไรบ้างสิ” ซาสึเกะประคองใบหน้างามให้มองแต่ตนอย่างเอาแต่ใจ

“ฉัน...”

“อะไร”

“ฉัน...ฉันก็..”

“บอกเกลียดฉันก็ยังดีใจกว่านายไม่พูดนะ...” ร่างสูงร้อนรน...นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเป็นแบบนี้ นารูโตะกลับยิ้มทั้งที่เห็นแบบนี้ นั่นทำให้ร่างสูงไม่เข้าใจ

“ยิ้มอะไร...หมายความว่าเรื่องนี้มันตลกสำหรับนายเหรอ”

“นี่...อย่าเพิ่งโกรธได้มั้ย...คือฉันก็จะบอกว่า...ฉันเองก็...รักนายมากเหมือนกันนั่นล่ะเจ้าบ้าขี้เก๊ก” ร่างบางหน้าแดงก่ำหลังจากที่พูดออกไป ร่างสูงที่ได้ยินอึ้งไปพักนึง

“ไม่ได้ยิน พูดดังๆสิ”

“ฉันรักนาย”

“ไม่ได้ยิน”

“ฮึ่ย...ฉันรักนาย ไอ้บ้า!!!!!” ก่อนจะเกี่ยวลำคอแกร่งมารับจุมพิตจากตนเป็นการตอบทุกอย่างที่ร่างสูงต้องการ ซาสึเกะเองก็ตอบรับเป็นอย่างดี แต่ยังไม่วาย...

“จริงๆรึเปล่า ถ้านายโกหกฉัน...ฉันจะ..”

“ซาสึเกะ ฉันพูดจริงนะ.....ไม่งั้นจะตามนายกลับมาทำไม....” สีหน้าร่างบางทำให้ซาสึเกะยิ้มได้อีกครั้ง แน่นอนไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาจะไม่ปล่อยร่างบางไปเป็นอันขาด ต่อให้ต้องตาย....ก็ตาม

“แต่งงานกับฉันนะ” โดยไม่รอให้อีกฝ่ายตอบร่างสูงก็ครอบครองร่างบางได้ทั้งกายและใจ

“โทบิ...นายทำอะไรกับเจ้าหมอนั่น” นารูโตะใช้จิตสื่อไปถึงเก้าหางในตัวเขา

“เห็นลีลาอยู่ตั้งนานละ....ฉันก็เลยจัดไปซักดอก....อ่อ...สำหรับนายดอกเดียวคงไม่น่าจะพอนะ ใช่มั้ยละนารูโตะคุง ”นารูโตะในโหมดเซียนเก้าหางกล่าวอย่างพอใจ แหงละ ก็เห็นแล้วมันขัดตาจริงๆ ถ้าเจ้าอุจิฮะมันปากแข็งนักก็ต้องเจอมุกเทพเพนบวกกับจ้าวแห่งเก้าหางแบบนี้มันถึงจะมันส์  ก่อนหน้านี้ในฝันนั้นก็อดติดใจรสจูบของเจ้านั่นอยู่หรอกนะ

“เลิกคิดบ้าๆซะทีเจ้าโทบิบ้า!!!!!!!”

“เจ้าเข้ามาได้ยังไงเนี่ย!!” ดวงจิตนารูโตะกำลังวิ่งมาพร้อมไม้หน้าสาม.......โทบิเอ๋ยเล่นกับเคะราชินีมันต้องเจอดับแน่......

GG ..